Ελληνική μυθολογία

Μύθοι και θρύλοι της αρχαίας Ελλάδας

Ν. Α. Κουν, Αργώ 1966

" Το έργο " Μύθοι και θρύλοι της αρχαίας Ελλάδας " έγραψε ο φημισμένος ιστορικός και βαθύς γνώστης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, αείμνηστος καθηγητής Ν. Α. Κουν. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει με συστηματικό τρόπο και σε ενότητα τους αρχαίους ελληνικούς μύθους - θρύλους για φανταστικά όντα : θεούς, ήρωες και δράκους που ζήσανε τάχα σ' αμνημόνευτες εποχές στην Ελλάδα και σ' άλλες γειτονικές χώρες.

Οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι είναι αφηγήσεις γύρω από τη ζωή, τις περιπέτειες ή τα ηρωικά κατορθώματα των αρχαίων θεών και θνητών ηρώων, που ήταν προικισμένοι με υπερφυσική δύναμη, θάρρος κι εξυπνάδα. Οι ήρωες αυτοί στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν γιοί θεών.

Οι τοπικοί μύθοι που εμφανίστηκαν στην ηπειρωτική ή τη νησιωτική Ελλάδα ή στις Ελληνικές αποικίες στα παράλια της Μικράς Ασίας συγχωνεύτηκαν βαθμιαία σ' ένα πρωτότυπο σύστημα θρησκευτικής αντίληψης για τον κόσμο.

Οι μύθοι αυτοί εμφανίστηκαν περί τα τέλη της δεύτερης και αρχές της πρώτης χιλιετηρίδας π.Χ. κι αντικαθρέφτιζαν ως ένα βαθμό τα φυσικά κι ιστορικά φαινόμενα του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος όπου εμφανίστηκαν.

Χρησιμοποιώντας τους παμπάλαιους αυτούς θρύλους και τα τραγούδια οι ραψωδοί συνταίριαζαν μεγάλα έπη. Τα πιο γνωστά είναι η " Ιλιάδα " και η " Οδύσσεια " που τα συνέλαβε ο τυφλός ραψωδός Όμηρος. Οι στίχοι του Ομήρου μεταβιβάστηκαν από στόμα σε στόμα κι από γενεά σε γενεά. Τελικά, τον 6ο αιώνα π.Χ. , δηλαδή την εποχή της τυραννίας του Πεισιστράτου στην Αθήνα, καταγράφτηκαν κι έγιναν έτσι λογοτεχνικά έργα που διδασκόταν σ' όλα τα σχολεία της Αρχαίας Ελλάδας κι αργότερα στα σχολεία των ελληνικών κρατών της Ασίας και στα περισσότερα σχολεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας, υπογραμμίζοντας την σημασία των ομηρικών επών, είπε :

" Ο Όμηρος διαπαιδαγώγησε την Ελλάδα ".

Όπως διαπίστωσαν οι φιλόλογοι που μελέτησαν την " Ιλιάδα ", το κείμενο των ομηρικών επών, περνώντας από στόμα σε στόμα, συμπληρώθηκε με προσθήκες και παρεμβολές.

Ανάμεσα στ' άλλα έργα της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας που περιέχουν πολλούς θρύλους για τις διάφορες θεότητες, είναι και το ποίημα " Θεογονία " που το έγραψε ο Ησίοδος από τη Βοιωτία τον 8ο αιώνα π. Χ. Επίσης, οι περισσότερες τραγωδίες των Αθηναίων δραματουργών του 5ου αιώνα π.Χ. ( Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη ) αποτελούν μια καλλιτεχνική επεξεργασία των αρχαίων μύθων για θεούς και ήρωες.

Οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι διατηρήθηκαν ως σήμερα και χάρη στους Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς της εποχής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας : " Αινειάδα " του Βιργιλίου, " Μεταμορφώσεις " και " Ηρωίδες " του Οβιδίου, " Περιήγηση της Ελλάδας " του Παυσανία κλπ. Σε όλα σχεδόν τα έργα των αρχαίων συγγραφέων συναντάμε υπομνήσεις για τους αρχαίους θεούς και ήρωες.

Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι η ελληνική μυθολογία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του αρχαίου Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού. Ο Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός είχε μεγάλη επίδραση στην πνευματική ανάπτυξη όλων των σύγχρονων ευρωπαίκών κρατών και διαποτίζει όλους τους τομείς της πνευματικής τους δραστηριότητας. "

Πηγή στοιχείων : το εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου.