Του Ασώτου

Σοφοκλής Καρύδης, Φως 1870
Ιστορία της Ελληνικής γελοιογραφίας, τόμος Α

Ποταμός 2005
Η παρλάτα της πατάτας
Του Πέτρου Μανταίου
Ελευθεροτυπία 25.02.2008, Ελλάδα, Στα πεταχτά

" Ανέβηκα στην πατατιά να κόψω μια πατάτα κι η πατατιά τσακίστηκε και γίνηκε παρλάτα. Από τη Φράντσια, την Τουρκιά, την Κύπρο, το Μισίρι ελληνικές πουλήθηκαν στον κάθε νοικοκύρη. Που τις ακριβοπλήρωσε με τρίκορφο καπέλο, όμορφος κόσμος, ηθικός, να χάνεις το τσερβέλο. Κλέφτες, ρεμούλες, πονηροί, αρπάχτρες, λωποδύτες, των οχετών ξεβράσματα, της αγοράς αλήτες. Χονδρέμποροι, λιανέμποροι, εισαγωγείς και μάγκες, που 'χουν το μάτι στο ψητό, το νου στις ματσαράγκες. Βαφτίζουν, ξεβαφτίζουνε, πουλάνε κι αγοράζουν και πελατών προσεύχονται τις τσέπες να αδειάζουν...
Κι αν τσακωτούς τους κάνανε στα πράσα με στοιχεία, που θεωρείται ασφαλώς μεγάλη επιτυχία. Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά, βάστα μικρό καλάθι, γιατί με τις παραπομπές καθένας έχει μάθει. Πως η απάτη καθ' ημάς έχει πολλά ποδάρια που γάλατα κι ομόλογα τα κάνανε ταγάρια. Να τρώνε τ' άλογα σανό και τα μοσχάρια χόρτο και να πηγαίνει ο γάιδαρος πίσω απ' το καρότο. Ολημερίς κι ολοχρονίς το ίδιο παραμύθι, φακή να βγαίνει το κουκί και η φακή ρεβύθι. Κι αν η πατάτα η ξενική ελληνική μοστράρει, εύκολα γίνεται πουρές ο διάολος να την πάρει. Οπότε ο εισαγγελεύς παρ' όλα τα στοιχεία, με λιώμα τα πειστήρια τη γράφει στα αρχεία...
Παρλάτα αποκριάτικη με κέντρο την πατάτα, προσπάθησα ν' αφηγηθώ χύμα και τσουβαλάτα. Για μασκαραδομούτσουνους κι αυτόν τον έρμο Φώλια, που πίστεψε πως με βολές θα δώσει πορτοφόλια. Προς τέρψιν και αναψυχήν εκάστου πατριώτου, και μην ξεχνάμε πως εχθές ήτανε του Ασώτου. Ετσι μας πήρ' ο διάολος και μάνα και πατέρα, ρίμα τη ρίμα ρημαδιό γινήκαμ' εδώ πέρα...
Υ/Γ.: Χορεύεται και σε χιπ χοπ. " :)))